Dag 14 - reisdag

Vandaag is een marginal risk dag. Dat komt op zich wel goed uit want we moeten nog terug naar Oklahoma, toch nog zo'n 4 uur rijden.

Om 10 verzamelen we (ik ben maar net op tijd omdat mijn telefoon nog in mountain-tijd staat). Gelukkig heb ik het net op tijd door.

We doen een Ihop aan dit keer, althans van 2 doet dat. De andere groep is net als ons rond half twaalf klaar en daarna knallen we naar Norman. Onderweg wordt er nog wat gekeuveld en ge-whatsappt. 

Rond vieren zijn we dan weer in Norman. Na het krijgen van de hotelsleutel gaat ieder nog even opfrissen, en om 7 uur verzamelen we voor de laatste keer samen eten. We gaan naar BJ's.

Na het dinner bij BJ's zitten we met een grote groep nog wat na op de kamer van Mark en Ian. Video's van de tornado's van Canadian worden getoond, en daarna ook nog de El Reno tornado (ook na 2 jaar nog steeds zeer indrukwekkend en angstaanjagend) en de Bennington Tornado van 2011.

Al met al een geslaagde afsluiting van de de tour. Morgen ontmoeten we de gasten van tour3 en is het tijd om afscheid te nemen. Zoals de Fransen zeggen: Partir c est morir un peu.

Morgen een reisdag, zonder blog. Ik zal nog twee episode's toevoegen aan de blog, ergens volgende week.

Dag 13 - chasedag

Vandaag verzamelen om 9.00 uur. De groep is weer compleet want Jade is weer aan boord. Met roulator en nog vol in de medicijnen. Ze ligt op de voorste bank van van1. Prettig is anders lijkt me, maar goed misschien krijgt ze vandaag voldoende afleiding.

Het SPC-kaartje voor vandaag ziet er als volgt uit:

Tornado-kans

Onze target voor vandaag is Lubbock, TX.

Om 9:15 zijn we alweer onderweg. We doen aan bij opnieuw een Dennies. Ik ga maar weer eens voor de clubsandwich, zonder bacon maar met fruit.

Na deze bruch gaan we richting Lubbock, en nadat we door Lubbock zijn heengereden gaat het verder NW richting de grens met New Mexico.

Net als we de grens overgaan zien de de eerste buien ontstaan op de radar. In het begin zitten er een paar mooi geisoleerde bij. Maar des te dichter bij we komen des te meer gaan ze een lijn vormen.

We schieten uiteraard onderweg nog de nodige plaatjes, maar het echtE vuurwerk blijft uit helaas. Om half 5 mountain time is het chase over. We rijden dan nog 1,5 uur totdat we in Amerillo zijn. Texas...waar anders.

Het eten doen we bij een BBQ-restaurant waar ik maar weer eens een salade neem.
Uiteindelijk zijn we rond half bij het motel, uiteraard een Motel6.

Morgen een marginal risk dag. Oftewel: geen chase kansen. En op zich komt dat wel mooi uit want we moeten tenslotte weer terug naar Norman bij Oklahoma City.

Morgen is er nog wel een blog maar zondag en maandag niet. Uiteraard volgt er nog een afsluiter maar dat wordt eind volgende week vermoed ik. Uiteraard volgt er dan een update via de bekende kanalen.

Dag 12 - chasedag

Na een wat kortere nachtrust dan anders (nazit van de late chase en ook heel wat backup te doen) verzamelen we om 10:00. Uiteraard staan we nog even stil bij de dag van gisteren. Heerlijk om nog even wat belevenissen op te halen. Zodra ik meer tijd heb zal ik de blog van gisteren nog wat uitbreiden. Uiteraard komt er dan een seintje via de bekende kanalen.

We eten bij een familierestaurant vlak bij de Motel6 in Shamrock. TX. Daarna gaat de reis weer naar Childress TX.  We kunnen deze tour blijkbaar niet om deze plaats heen. :-)

Het kaartje voor vandaag zit er als volgt uit:

Een slight-risk opnieuw. Dat is redelijk vergelijkbaar met de situatie van gisteren en eergisteren. Terwijl ik de hand leg aan deze ochtendeditie van de blog komt het nieuws binnen dat voor een klein gebied er een upgrade is naar enhanced- risk. Ik krijg dat kaartje echter niet te zien, hoe vaak ik ook ververs.(?)

We gaan op weg naar wederom Childress, en doen daar opnieuw een pitstop en doen ook even de Walmart aan. Ik scoor wat eten voor onderweg, en niet lang daar naar cruisen we naar het zuiden. Er is dan al activiteit op de radar te zien. Al snel ontstaat er een lijn van losjes-gekoppelde buien, en we zoeken goed uitzicht op een ervan. Van rotatie is nauwelijks sprake, maar de bui heeft best een mooie structuur.

We laten de bui over ons heen komen en de hagel die valt groeit aanzienlijk. Uiteindelijk ga ik naar buiten, haal een nat pak en pik de grootste hagelstenen op. Zo groot als kippeneieren.

We rijden nog wat verder zuidwaarts, maar het beste is er af. Er is een lange, samenhangende buienlijn ontstaan waaraan niet meer veel te beleven valt.

Vlot daarna doen we weer eens een ketenrestaurant aan; Olive Garden in (opnieuw) Abeline. Ondanks dat het Italiaans is, vind ik het niet heel lekker. Nou ja, zo leer je Friulli (beste pizzeria van het Noord-Nederland) weer extra waarderen.

We overnachten in dezelfde Motel6 als waar Jade twee dagen geleden beide voeten brak..... ik vind het geen handige keuze.

Ik typ de blog af, kopieer de foto's van de dag en ga maar eens wat vroeg(er) naar bed.

Morgen een slight-risk dag.

Dag 11 - chasedag

Deze dag hebben we een vervelende start. Als we buiten tegen negenen staan te wachten komt er een dame haastig aangelopen en legt uit dat er een iemand is gevallen bij de trappen. We sprinten er naar toe en het blijkt Jade te zijn. Ik zie onmiddellijk dat het fout is, de enkel staat er helemaal verkeerd aan. Al snel is er een ambulance en gaat ze richting ziekenhuis. In afwachting van verder nieuws gaan we naar de Walmart voor wat boodschapjes. Af en toe druppelt er nieuws binnen, en net als we richting het westen rijden komt het bericht binnen dat Jade drie botten gebroken heeft. Ze moet worden  geopereerd en krijgt ook wat plaatwerk krijgt. Een paar minuten later komt er nog een nabrander: naast de drie gebroken botten in dr linkervoet heeft ze ook in haar rechtervoet een bot gebroken :-(.

Anyhow... de shows goes on....het kaartje voor vandaag ziet er als volgt uit:

Tornadokans

We kunnen niet helemaal in de ideale positie (ZW Kansas) komen, maar we proberen natuurlijk wel het beste er van te maken. We rijden dus verder west om in de Texas panhandle te gaan chasen.

Rond twee uur rijden we voor de zoveelste (6?7?8?) keer door het plaatsje Childress heen, dat blijkbaar erg centraal ligt voor onze chases. We doen daar een pitstop. Op dat moment is er op de radar nog niets te zien. We gaan verder in noordelijke richting en rond half drie is de eerste bui te zien. Die ligt op een klein uur rijden. We rijden er met ietwat meer dan gemiddelde snelheid heen.

Tegen half vier zijn we bij de bui en maken we de eerste fotostop. Dat is net ten noorden van het plaatsje Canadian. Dat we goed zitten kunnen we direct zien: de hele berm staat vol met chasers. De bui heeft een mooie structuur! Yeah! We maken wat foto's en videopnames van de achterkant van de bui.

We verplaatsen dan iets naar het noordoosten voor een volgende serie foto's en video.

Na een minuut of 5 gaan we ook hier weer weg voor een volgende stap. We zijn echter nog maar net onderweg als de magische woorden Tornado door John over de radio wordt geroepen. Op vier uur zou ie te zien moeten zijn. Ik wend mijn blik die kant op en zie onmiddellijk dat het zover is: de eerste tornado van tour2!
We stoppen zodra het kan. Helaas staan er wel bomen voor, maar dat zij zo. Iedereen springt uit de van. Gedurende een minuut of 5 gaat de tornado over van bijna een wedge naar een rope. Magistraal om mee te maken!

Nadat ie verdwenen is gaan we iets zuidelijker op een heuvel staan om te kijken wat er nog meer uit deze bui voortkomt. De bui blijkt nagenoeg stil te hangen. Uiteindelijk staan we twee uur op dezelfde plek. En we zien NOG 2 keer een tornado. Niet zo magistraal als de eerste misschien maar ze tellen.

Later (ergens begin juni) meer, zorgvuldiger geselecteerd en nabewerkt. Uiteraard volgt er dan een update via de bekende kanalen.

Na het kijken van wat bliksems op afstand, sluiten we dag af met een nazit en een biertje. Het was een geweldige dag.

Morgen een slight-risk dag

Dag 10 - chasedag

Zoals we gewend zijn, is het om tien uur verzamelen. Er is geen gezamenlijke uitleg dit keer maar ik hoor dat we ons op de grens van Texas en Oklahoma gaan richten. Capewaarden gaan richting de 5000 dus er moet vuurwerk mogelijk zijn,

Het kaartje voor vandaag zit er als volgt uit:

Tornadokans van vandaag

We eten rond elven bij een Crackel Barrel. Die hebben gelukkig wel een goed ontbijt.

Na een spelletje checkers (soort dammen) tegen John (dik gewonnen) stappen we in de van's en om 12 rijden we alweer over de interstates.

We moeten een eindje naar het oosten en daarna het zuiden te komen om een goede positie te krijgen. We moeten door een beetje regen heen maar al snel krijgen we een mooi zicht op de achterkant van de bui. Een prachtige wall-cloud laat zich zien. We stappen uit en fotograferen en filmen ons suf. We doen een aantal verplaatsingen, steeds een stukje verderop. En weer filmen en fotograferen we. Het thuisfront kijkt op de webcam mee, en met whatsapp geef ik ze last-minute info. Bij een van de stops signaleer ik Reed Timmer. Ook het voormalige team van de TIV2 zien we onderweg een paar keer.

Op een gegeven moment moeten we omkeren omdat de weg dood loopt. Na een tijdje krijgen we nog een keer een heel goede blik op de bui. Daarna wordt de bui HP (=veel neerslag) en is het mooiste er wel af. We verplaatsen nog een paar keer, en iemand oppert het idee om te gaan core punchen. Maar, daar voelt het management weinig voor. Niet alleen vanwege de grote hagel(tennisbalgrootte), maar ook omdat de kans groot is dat er een rainwrapped tornado verborgen zit. Op de radar is namelijk een TVS (tornado vortex signature) te zien en bovendien is er een aantal meldingen van tornado's gedaan. Dat laatste moet ik morgen trouwens nog maar eens zien, maar het besluit om er niet door heen te gaan is begrijpelijk.

We rijden nog wat, komen onderweg nog de DOW (Doppler On Wheels) tegen en bij een volgende pitstop wordt de balans opgemaakt. Terwijl er kamers worden geboekt door Charles meen ik, schuilend onder het afdak van het benzinestation, Nederlands te horen. En inderdaad, het blijkt ene Rutger te zijn met wat vrienden. De naam en ook het gezicht herken ik. Hij was twee keer te zien bij het programma Klokhuis(special over tornado's). Goh, ik kan zowaar even m'n eigen taal spreken na 10 dagen. Dat is toch ook wel even lekker. Het blijkt dat ze ook de tornado niet gezien hebben, maar iemand anders die wat langer op een bepaalde plek was blijven hangen heeft hem een behoorlijk overtuigende foto gestuurd.

De kamers zijn dan inmiddels geregeld. Locatie voor onze volgende stek is Abeline (maybe its Abeline ;-)) TX. Dat betekent dat we door de bui heen moeten. Gedurende een uur rijden we door continue bliksem, massa's regen en af en toe hagel. Er staat soms zoveel water op de straat dat het hoger dan de van opspat. Kudo's voor de chauffeurs. Rond twaalven ben ik dan eindelijk op m'n kamer. Ik schrijf deze blog af en kopieer al het materiaal naar de harde schijf (en maak een vlotte selectie voor deze blog). En uiteraard gaat alles aan de lader want morgen is er weer een nieuwe dag.

Het was een geweldige dag! Zo hoort een chasedag te zijn. Nou ja, met een tornado erbij zou het nog mooier zijn geweest. :-)


Morgen, net als vandaag, een slight risk dag

Dag 9 - chasedag

Terwijl ik rustig aan het opstaan ben, wordt er ineens op de deur gerammeld. Het is Stuart die aangeeft dat we zo snel mogelijk moeten verzamelen. Ik douche onder een halflauwe straal, en binnen 10 minuten sta ik bij de busjes.

Charles wil zo snel mogelijk richting zuid-oost. De SPC heeft dat gebied opgewaardeerd naar een moderate risk area. Yeah!

Het kaartje voor vandaag ziet er als volgt uit:

Tornado kansen voor vandaag. 

Wij zitten eerst nog in het 2% gebied, maar rijden vanaf 10.15 richting het 10% gebied. Charles bedankt (zowaar) iedereen voor het vlot aanpassen aan de situatie en het snelle ontbijt.

Vandaag zit ik weer eens voorin, dus dat komt mooi uit.

We knallen flink door om voor de bui te komen wat rond een uur of half twee echt lukt. We rijden nog een eind voor de regen uit. De onderkant van het voorste stuk laat een aantal fraaie walesmouth structuren zien.

Ergens rond tweeën zijn we voldoende voor de bui om een stop te maken en de bui over ons heen te laten komen. Tegen die tijd zijn de buien een lange lijn geworden met onvoldoende structuur om ook maar iets van rotatie te krijgen.

Nadat de bui over ons heen is proberen we nog twee uur lang weer voor te komen. Het lijkt me na een uur eigenlijk al zinloos. Er is veel vakantieverkeer onderweg door memorial-day. Om een uur of trekt Charles dan toch echt de stekker er uit.

We eten bij Pappadeaux in Dallas. Volgens zeggen een heel goed restaurant. Nou, dat is niets te veel gezegd. Het is met afstand het beste restaurant tot nu toe en dat zal het naar verwachting ook blijven voor de rest van de tour.

Om een uur of acht zijn we bij de Motel6 in Dalas (TX).

Morgen een slight-risk day

Dag 8 - chasedag

Al met al is dit chasedag 5. Ik hoop natuurlijk dat we vandaag een mooie, geïsoleerde, storm krijgen, en niet een sliert met aaneengeregen buien. Een mooie structuur, niet meer of minder graag.

Het kaartje voor vandaag ziet er als volgt uit:

Wij gaan voor het linker gebied.

Zoals beloofd de top 10 van minder leuke dingen aan Amerika:
1) Amerikaanse keuken. Vaak genoeg over gehad.
2) Omvang van porties. Een kleine portie bestaat hier eenvoudig weg niet
3) Advertenties. Op TV, langs de snelweg, eigenlijk overal . En ook altijd lekker schreeuwerig
4) Kwaliteit van het drinkwater (er zit chloor en/of nitraat in). Ik drink hier geen water uit de kraan
5) Kwaliteit van de infrastructuur. De manier waarop het gelayout is, is prima, maar de staat van onderhoud houdt niet over.
6) Ideeën over wapens (!), homoseksualiteit, euthenasie, abortus etc.
7) Gebrek aan goed ziektekostensysteem. Je ziet veel zieke mensen en mensen met een slecht gebit
8) Troep; veel erven staan en liggen vol met rotzooi. Voor een opruimer, zoals ik, is het maar een lelijk gezicht.
9) Keuzes, soms te veel om op te noemen.
10) Walmart (ondergang van de kleine winkelier)
10b) Verschil in rijkdom. In het midden van de VS is het armoe troef.
10c) Gepolariseerde politiek discussie. Als je voor het ene bent, ben je gelijk tegen het andere. Door dat zwart-wit denken verdien ik het label communist.


Baai de wee en om een lang verhaal kort te maken. Vandaag is het nix geworden. We reizen s ochtends richting noordwest, en uiteindelijk belanden we op 10 mijl van Amarillo (alweer). Ook het plaatsje Claude en Childress doen we voor de zoveelste keer aan.

Extreem lange trein

Windmolens in opbouw

Rare windmolen

In de buurt van Amarillo wachten we, vruchteloos, de ontwikkelingen af. Om een uur of 6 rijden we dan maar weer oostelijk. We strijken neer in het plaatsje Shamrock, dat naar zeggen model heeft gestaan voor de film Cars.

We eten wat bij een steak-restaurant (ik hou het maar weer op een salade), en een uur later bij een motel 6 in de buurt. We zien op grote afstand het aambeeld van een supercell. Dat is balen.... het is veel te ver weg. K..

Om het balen een plaats te geven scoren we wat bier bij de benzinepomp dichtbij. Tot een uur of half twaalf halen we nog even door. Op de een of andere manier komt het woord El Reno heel vaak voor in de gesprekken.

Ik typ deze blog nog even af, en haal nog wat foto's van mijn camera.

Morgen opnieuw een slight risk dag

Dag 6 - chasedag

Om tien uur is het verzamelen, Ik verwacht voor vandaag een resdag. Als ik aan komen lopen hoor ik van Charles dat het vandaag echter een chasedag wordt! Yeah!

We nemen een snel ontbijt bij de Subway, en om 10:45 crossen we "al" in noordelijke richting.

Het kaartje voor vandaag ziet er als volgt uit:

Tornado kans

Kleine uiteleg over de kaartjes: een 5% tornado kans betekent dat er 5% kans is tussen dat punt en omtrek van 25 mijl om dat punt. Voor ons de kunst om dan zo dicht mogelijk bij een tornado te komen in dat gebied.

Colorado wordt dus onze een targetarea. Ik hoop ook oprecht dat het daar wat warmer is dan in Texas. Zelfs voor Nederlandse begrippen was het daar erg fris.

Na het snelle onbijt crossen we al snel over de interstates. Brad is onze chauffeur, en gelukkig lijkt hij wat hersteld van zijn klachten van de afgelopen dagen.

Brad

Duurzaamheid

Teletubbies, he hallo

Verstandige tip

 Onderweg doen we een aantal pitstops. Bij derde wachten we wat langer. Het lijkt hier wel een soort verzamelplaats voor stormjagers na verloop van tijd. Silver Lining tours, stormchasers.de en tornadohunter om er maar een aantal te noemen. Die laatste is er overigens met een hele tv-crew en een aantal van onze groep wordt geïnterviewd.

Na een half uur gaan we wat noordelijker en daarna wat oostelijker. We stoppen ook hier weer een paar keer. Na de tweede lijkt het beste van de bui af. Maar gelukkig, iets zuidelijker is er een nieuwe cell op komst. Na een kwartiertje zitten we er dichtbij en laten we de bui over ons heen komen. Op de radarbeelden is een mooie rotatie zichtbaar die ons op kleine afstand voorbijgaat. De regen ontneemt ons echter elke kans op een visuele bevestiging.

We verplaatsen nog een keer, en we menen zelfs een funnel te zien. Helaas is de pret maar van korte duur dus echt een goede waarneming is het niet.

Tegen achten is het chase over en strijken we neer bij een Pizza Hut (niet mijn favoriet). Nog een uurtje later zijn we bij het hotel in Burlington (Colorado). Ik maak deze blog en haal de foto's van m'n camera. Op de achtergrond staat de tv op Shawshank Redemption. Geweldige film!

Morgen opnieuw een slight risk dag.