Dag 10 - chasedag

Zoals we gewend zijn, is het om tien uur verzamelen. Er is geen gezamenlijke uitleg dit keer maar ik hoor dat we ons op de grens van Texas en Oklahoma gaan richten. Capewaarden gaan richting de 5000 dus er moet vuurwerk mogelijk zijn,

Het kaartje voor vandaag zit er als volgt uit:

Tornadokans van vandaag

We eten rond elven bij een Crackel Barrel. Die hebben gelukkig wel een goed ontbijt.

Na een spelletje checkers (soort dammen) tegen John (dik gewonnen) stappen we in de van's en om 12 rijden we alweer over de interstates.

We moeten een eindje naar het oosten en daarna het zuiden te komen om een goede positie te krijgen. We moeten door een beetje regen heen maar al snel krijgen we een mooi zicht op de achterkant van de bui. Een prachtige wall-cloud laat zich zien. We stappen uit en fotograferen en filmen ons suf. We doen een aantal verplaatsingen, steeds een stukje verderop. En weer filmen en fotograferen we. Het thuisfront kijkt op de webcam mee, en met whatsapp geef ik ze last-minute info. Bij een van de stops signaleer ik Reed Timmer. Ook het voormalige team van de TIV2 zien we onderweg een paar keer.

Op een gegeven moment moeten we omkeren omdat de weg dood loopt. Na een tijdje krijgen we nog een keer een heel goede blik op de bui. Daarna wordt de bui HP (=veel neerslag) en is het mooiste er wel af. We verplaatsen nog een paar keer, en iemand oppert het idee om te gaan core punchen. Maar, daar voelt het management weinig voor. Niet alleen vanwege de grote hagel(tennisbalgrootte), maar ook omdat de kans groot is dat er een rainwrapped tornado verborgen zit. Op de radar is namelijk een TVS (tornado vortex signature) te zien en bovendien is er een aantal meldingen van tornado's gedaan. Dat laatste moet ik morgen trouwens nog maar eens zien, maar het besluit om er niet door heen te gaan is begrijpelijk.

We rijden nog wat, komen onderweg nog de DOW (Doppler On Wheels) tegen en bij een volgende pitstop wordt de balans opgemaakt. Terwijl er kamers worden geboekt door Charles meen ik, schuilend onder het afdak van het benzinestation, Nederlands te horen. En inderdaad, het blijkt ene Rutger te zijn met wat vrienden. De naam en ook het gezicht herken ik. Hij was twee keer te zien bij het programma Klokhuis(special over tornado's). Goh, ik kan zowaar even m'n eigen taal spreken na 10 dagen. Dat is toch ook wel even lekker. Het blijkt dat ze ook de tornado niet gezien hebben, maar iemand anders die wat langer op een bepaalde plek was blijven hangen heeft hem een behoorlijk overtuigende foto gestuurd.

De kamers zijn dan inmiddels geregeld. Locatie voor onze volgende stek is Abeline (maybe its Abeline ;-)) TX. Dat betekent dat we door de bui heen moeten. Gedurende een uur rijden we door continue bliksem, massa's regen en af en toe hagel. Er staat soms zoveel water op de straat dat het hoger dan de van opspat. Kudo's voor de chauffeurs. Rond twaalven ben ik dan eindelijk op m'n kamer. Ik schrijf deze blog af en kopieer al het materiaal naar de harde schijf (en maak een vlotte selectie voor deze blog). En uiteraard gaat alles aan de lader want morgen is er weer een nieuwe dag.

Het was een geweldige dag! Zo hoort een chasedag te zijn. Nou ja, met een tornado erbij zou het nog mooier zijn geweest. :-)


Morgen, net als vandaag, een slight risk dag